کد مطلب:153736 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:225

آزادسازی اراده امت
در زمان حكومت معاویه و پسرش یزید از مردم سرزمین اسلامی سلب اراده و اختیار شده بود، اجسادی بی روح و كالبدی بی اراده گشته بودند كه به تعبیر امیرالمؤمنین علی علیه السلام «اشباح الرجال و لا رجال» بودند، آنچنان قید و بند نه تنها بر دست و پای آنان بلكه بر قلب و فكر و اراده آنان زدند كه قدرت تفكر را حتی از جامعه سلب كرده بودند، حكومت اموی مسلمانان را آنچنان تحذیر كرده بود كه هر گونه تحرك بر خلاف میل و خواسته حكومت از آنان زایل گشته بود و لذا در تاریخ مكرر می خوانیم كه مردم به حسین (ع) متمایل بودند اما كوچكترین اقدامی بر خلاف امیال حكومت از مردم صادر نمی شد و بدون اراده همچون بندگان و بردگان زرخرید، فرامین حكومت را بدون چون و چرا اجراء می كردند و از فرمانده هانشان پیروی می نمودند و حسین (ع) قدم به میدان كارزار و جهاد اسلامی نهاد تا روح عزت و كرامت انسانی را به جامعه اسلامی بدمد و اراده و فكر و اندیشه مسئولیت فردی و اجتماعی را كه از مردم سلب شده بود به آنان بازگرداند.

حسین تن به شهادت داد تا جامعه اسلامی به كیان خود بازگردد، لذا شهادت آن حضرت نقطه تحولی در تاریخ اسلام و مسلمین گردید، و مسلمانان به كیان خود بازگشتند و به نیروی اندیشه و عزم و اراده مسلح شدند و تمام قیودی را كه بر دست و پا و زبان و قلبشان زده بودند گسستند و ترس و خوف و انقیاد و اطاعت بی چون و چرا به تحرك و قیام و انقلاب مبدل گشت، قیام ها و نهضت ها با شعار «یا لثارات الحسین» شروع شد و این شعار آنچنان كوبنده بود كه پایه های حكومت اموی را به لرزه درآورد و سرانجام آن را از بیخ و بن بركند.